BALLADA NIEPATRIOTYCZNA

Nie jestem szejkiem,nie jestem księciem,i nikim wielkim
z pierwszych stron gazet,
na swoją dolę
tyram zawzięcie,
by móc być z tobą

i dziećmi razem.

Nie mam magistra,

willi nad morzem,

bank upomina się wciąż o raty,

bryka z odzysku, pożal się Boże,

i tylko czasem stać mnie na kwiaty.

Lecz nie ma miła w tym mojej winy,

że tu dostaję 

jedynie baty.

Już w przedpokoju 

stoją bagaże,

bilet lotniczy

do kraju marzeń,

na wyspach czeka

kąt u kuzyna,

nie, nie zostanę,

nie twoja wina.

Szef nie wypłacił 

kolejnej pensji,

komornik złoży wizytę z rana,

lecz nie miej o to do mnie pretensji.

Strach was zostawiać na pastwę losu,

serce mi pęka z żalu, kochana,

lecz cóż poradzić. 

żyć tu nie sposób.

Tam w innym świecie

czeka nieznane,

nie wiem czy lepszy,
czy gorszy los,
patrząc na oczy
twe zapłakane,
skacze mi grdyka
dławiąc mój głos.

Szkoda mi życia

trwonić na mrzonki,

wraz z marnym groszem złudne nadzieje

składane z lękiem do mej skarbonki. 

Nie obiecuję, że tutaj wrócę,
niby do czego, no, powiedz sama.
Żegnajcie mili,
Polsko kochana.

Szczęścia poszukam

gdzieś w innym świecie,

sprowadzę ciebie

i nasze dzieci.

Ojczyznę drogą,

cóż, w Internecie

obejrzeć w końcu

też sobie mogą.

Nie miejcie za złe

mnie i nikomu,

nie miejcie za złe, że dałem nogę,

i normalnego szukam gdzieś domu.

Tutaj, niestety, żyć już nie mogę.

Stawka jest duża, to godne życie,

zwyczajne ludzkie,

po prostu, bycie.