CO MNIE TU TRZYMA

Przez moje okno widzę ciemne niebo,
a na nim skrzą się
gwiazdy i planety
wiszą w przestrzeni jak świąteczne lampki
daleko, a jakby
o rzut beretem

z mojego okna spoglądam czasami
w głęboką czeluść
mroczną i tajemniczą
myślami biegnę po polach Wszechświata
depcząc opacznie
bezkresność dziewiczą

we włosy wplatam świetlisty gwiezdny pył
ciemny ocean
wchłania mnie jak lawa
złote księżyce oświetlają mi drogę
wokół mrok nocy
uchyla parawan

parzą me stopy roje Leonidów
śmieje się Wenus
najjaśniej świecąca
krąży po niebie sonda Galileo
bezwiednie tańczy
Ziemia wokół Słońca

w srebrzyste konie zaprzęgam Wielki Wóz
gnam je w nieznane
po Drodze Mlecznej
pędzą posłusznie jedno przy drugim tuż
do innych światów
wioząc mnie bezsprzecznie…

zataczam krąg i wracam na Ziemię
na moją wiecznie
zieloną planetę
kto wie, może i robię wielki błąd, cóż…
widocznie musi
mieć jakąś zaletę…