uwidoczni zmarszczki
pasma siwych włosów
co w duszy, nie zgadnie
zajrzeć tam nie sposób
co w głowie nie zdradzi
myśli nie odgadnie
bo w lustrzanej gładzi
tylko piasek na dnie
możesz nadal skrywać
i w tym szczęście całe
to, co w Twym odczuciu
jest niedoskonałe
Zdjęcie: Pixabay
Jest ani krótka, ani długa,
przyznam,
przydałaby się druga,
choćby i była nieco przykrótka,
ale na zapas,
koniecznie druga, prosta, prościutka.
Ta ani prosta, ani kręta,
krzywa,
rzecz zgoła niepojęta,
panoszy, głupia, się na mej dłoni,
a ja z nią, durna,
żyję, bo muszę, w ciągłej harmonii...
wreszcie wsiadamy
jedziemy
hen, do naszych światów
autobusem
do biur, do pustych domów
może donikąd
a może
na łąki pełne kwiatów
niestety…
kierowca był nietrzeźwy
wiezie nas do innego świata
tam
gdzie prędkość
mierzy się w świetlnych latach
Ileż to już wiosen?
(Czemuż nie jesieni?)
Spytał pewien facet
pewnej pani Reni.
W irytację wprawił
biedną kobiecinę,
minie sporo czasu,
zanim złość jej minie.
Co go to obchodzi,
w jakim wieku dama?
A może lat dziesiąt
to jeszcze nie dramat?
Może włos już siwy
i wzrok nie sokoli,
ale niech już raczej
o to głowa go nie boli!
Czy to ważne wszakże,
któraż to już jesień?
Zima, lato, wiosna,
każda radość niesie.
Póki co się cieszy
życiem pani Renia,
choć jej nie rozpieszcza
i tak wiele zmienia.
… Chyba że znów jakaś
męska płeć coś palnie,
i o wiek ją spyta,
nie wprost, choć nachalnie…
Nie musi być zbyt mądra
lecz nosa niech nie wtyka
tam, gdzie kończy się normalność
a zaczyna polityka
jednakże niech pamięta
że i na nią lud płaci
i że z nicnierobienia
latami się bogaci
żakiecik więc niech włoży
niekoniecznie markowy
niech się czasem pokaże
tak od stóp aż do głowy
i pomacha do ludu
choćby z telewizora
zdjęcie wklei na fejsie
napisze coś na forach
albo kwiatek niech złoży
taki biało-czerwony
pod pomnikiem wodza
męża ulubionym
tylko od polityki
niech się trzyma z daleka
bo to szambo zastałe
choć rwące jak rzeka…
