Na krawędzi dnia
i nocy
zmierzch zapukał do mych drzwi
i choć dzień się jeszcze toczył
o czymś przypominał mi
bilans strat i zysków w głowie
zaczął rodzić się powoli
dzieląc dzień mój po połowie
ten na plus i wbrew mej woli
podzieliłam, pomnożyłam
tu ujęłam, tam dodałam
odrzuciłam, użyczyłam
lecz czy wyszło tak jak chciałam?
cóż, nie wszystko, powiem szczerze
czasem plany wiatr rozwiewa
i tak co dzień z nim się mierzę
a on ze mnie się naśmiewa
Dodatkowy talerz,
co na stole leży,
na Ciebie tu czeka,
Tobie się należy.
Usiądź, no, przy stole
pełnym obfitości,
a radość niezmierna
w sercach nam zagości.
Wypatrzymy razem
hen, na nieboskłonie,
najjaśniejszą gwiazdę,
co na niebie płonie.
Ufni, że nasz Jezus,
Król Całego Świata,
w tę noc najpiękniejszą
z nami się znów zbrata.
Podzielę się z Tobą
opłatkiem i chlebem,
tylko przybądź, proszę,
jest miejsce dla Ciebie.
Jest taki w roku piękny czas
kiedy myślami sięgamy gwiazd
gdy słońce gubi swoje promienie
by światłem swoim rozjaśnić ziemię
wokół tak cicho, iskrzy się śnieg
świat jakby nagle zwolnił swój bieg
pod kołdrą śniegu kryją się dachy
stroszą się krzewy jak polne strachy
wplotły w korony anielskie włosy
drzewa, co stoją tuż obok szosy
skrzypią chodniki do cna zmrożone
śpią w białym puchu trawy skulone
niebawem święta, zjedzie rodzina
innych kolorów nabierze zima
usiądą razem gdzieś przy kominie
stopią się lody w czerwonym winie
odejdą waśnie na drugi plan
znów się zjednoczy rodzinny klan
***
jest taki w roku piękny czas
kiedy pospołu siadamy wraz
zima jest tylko za oknem, tam
zaś w sercu cieplej robi się nam
jest taki w roku piękny czas
przeżyjmy znowu go jeszcze raz
